Na początku w uprawie dominowały "stare" odmiany rosyjskie, charakteryzujące się drobnymi owocami i łatwo opadające w okresie dojrzewania. Jednak w ostatnich latach zastępowane są one znacznie ciekawszymi odmianami m.in. pochodzącymi z Polski, Kanady czy nowymi odmianami hodowli rosyjskiej.
Jagoda kamczacka, pomimo pewnych problemów z jej sprzedażą w poprzednim sezonie, w naszym kraju i za granicą nadal uznawana jest za nowy gatunek z dużymi perspektywami na rozwój. Decyzja Parlamentu Europejskiego nr 2018/2283 z grudnia 2018 r. sankcjonująca wpisanie jagody kamczackiej na listę produktów tradycyjnych, daje możliwość legalnego wprowadzania jej do obrotu na terenie Unii Europejskiej, również przez inne podmioty. Można mieć nadzieję, że decyzja ta przyczyni się do wzmocnienia wśród konsumentów i przetwórców wizerunku jagody kamczackiej jako owoców o wysokich walorach prozdrowotnych i smakowych, co przełoży się na wzrost popytu zarówno na owoce świeże, jak i przetworzone.
Jagoda kamczacka to krzew pochodzący z dalekiej Syberii. Naturalnym środowiskiem występowania suchodrzewu jest północno-wschodnia część Azji. Odmiany uprawne wywodzą się od gatunków suchodrzewu błękitnego (Lonicera coerulea var. edulis), suchodrzewu kamczackiego (L. coerulea var. kamtschatica), suchodrzewu ałtajskiego (L. coerulea var. altaica) oraz z Hokkaido w Japonii.
