Jakie późne odmiany śliwy można uprawiać w Polsce?

W ostatnich latach obserwujemy wzrastające zainteresowanie późnymi odmianami śliw, które pozwalają wydłużyć okres podaży owoców na rynku. Czym powinny się wyróżniać śliwki do długiego przechowywania? Jakie odmiany są polecane do uprawy w warunkach Polski?

Czym powinny charakteryzować się owoce śliwy do przechowywania

Późne odmiany śliw zaczynają dojrzewać we wrześniu, a te najpóźniejsze osiągają dojrzałość zbiorczą na przełomie września i października lub nawet w październiku. Ich owoce mogą być wykorzystane bezpośrednio po zbiorze do spożycia w stanie świeżym oraz na przetwory, ale coraz częściej trafiają one również do chłodni. Dzięki temu smakiem śliw zbieranych w naszym kraju możemy cieszyć się jeszcze późną jesienią, a nawet w grudniu. Ważny jest jednak wybór odpowiedniej odmiany do przechowywania, mającej owoce o grubej i elastycznej skórce oraz jędrnym miąższu.

Co wpływa na możliwość przechowywania śliwek w chłodni

Śliwki przeznaczane do przechowania powinny być zebrane w optymalnym dla danej odmiany terminie, przed osiągnięciem dojrzałości konsumpcyjnej i jak najszybciej schłodzone po zbiorze. Wśród śliwy domowej przykładem dobrze przechowujących się odmian są m.in. President, Tophit Plus, Presenta, a w przypadku odmian śliwy japońskiej: Black Amber, Friar, Angeleno. Ich owoce po wyjęciu z chłodni zachowują atrakcyjny wygląd i jędrny miąższ. Owoce o delikatnej skórce i niezbyt jędrnym miąższu warto zagospodarować zaraz po zbiorze, ponieważ w czasie przechowywania szybko pogarsza się ich jakość – miąższ ciemnieje i gnije.

Amers – odmiana śliwy tolerancyjna na szarkę i mało podatna na inne choroby

W grupie odmian dojrzewających we wrześniu duże znaczenie w uprawie towarowej ma Amers – odmiana tolerancyjna na szarkę i mało podatna na inne choroby śliw, dobrze plonująca, o wysokiej jakości owoców. Jej drzewa rosną umiarkowanie silnie, kwitną średnio wcześnie, plonują obficie i regularnie. Są częściowo samopłodne. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie września. Są duże, o masie 50–60 g, owalne, lekko spłaszczone. Okrywa je bordowoniebieska skórka, która słabo wybarwia się u owoców zacienionych. Miąższ jest żółty do pomarańczowożółtego, dość jędrny, smaczny i bardzo dobrze oddziela się od pestki.

Ulubiona przez konsumentów śliwka – Węgierka Zwykła

Wrzesień jest również miesiącem dojrzewania Węgierki Zwykłej – odmiany bardzo lubianej przez konsumentów, o wyśmienitym smaku owoców i szerokim ich zastosowaniu, ale niestety podatnej na szarkę. Mniej podatne na wirusa są trzy klony: Promis, Tolar i Nectavit. Zainteresowanie konsumentów powoduje jednak, że mimo trudności w uprawie, nadal znajduje ona miejsce w sadach towarowych.

Valijevka – śliwa dojrzewająca w połowie września

Ciekawą odmianą, której owoce dojrzewającą około połowy września, jest Valjevka. Jej drzewa owocują zwykle dobrze i regularnie, są samopłodne. Owoce są średniej wielkości, o masie 30–40 g, a na drzewach obficie plonujących – drobniejsze, butelkowate. Okrywa je niebieskogranatowa skórka z intensywnym nalotem woskowym. Miąższ jest żółty, dość ścisły, soczysty, z dużą zawartością cukrów, stosunkowo mało soczysty, smaczny i dobrze oddziela się od pestki.

President – odmiana dobrze i niezawodnie plonująca w naszych warunkach klimatycznych

Wśród najpóźniejszych odmian śliw dużą popularnością w uprawie cieszy się President – odmiana dobrze i niezawodnie plonująca w naszych warunkach klimatycznych, mało podatna na większość chorób, w tym także na szarkę. Wyjątkiem jest brunatna zgnilizna drzew pestkowych, na którą jest wrażliwa. Objawia się to zwłaszcza w wilgotne lata masowym gniciem owoców. Drzewa rosną silnie oraz dobrze i niezawodnie plonują w naszych warunkach klimatycznych. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w ostatniej dekadzie września lub w październiku, zależnie od rejonu uprawy i warunków klimatycznych w danym roku. Są duże, o masie 50–60 g, owalne. W chłodniejsze lata skórka jest bordowa, a w lata cieplejsze – bordowofioletowa lub prawie granatowa. Miąższ u w pełni dojrzałych owoców jest żółty, dość zwarty, smaczny lub średnio smaczny, w zależności od roku.

Elena – mało podatna na brunatną zgniliznę drzew pestkowych

W terminie zbliżonym do śliwy President dojrzewają owoce odmiany Elena, która jest samopłodna i wyróżnia się dobrym plonowaniem drzew oraz małą podatnością owoców na gnicie powodowane przez brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Drzewa są średnio wytrzymałe na mróz, ale tolerancyjne na szarkę. Owoce średniej wielkości, o masie około 30 g, wydłużone, od strony szypułki lekko zwężone. Okrywa je ciemnoniebieska skórka z intensywnym nalotem woskowym. Miąższ jest zielonkawożółty, zwarty, nie zawsze łatwo oddziela się od pestki.

Jojo – śliwa wytrzymała na mróz, ale podatna na choroby grzybowe

W grupie późnych odmian śliw znajdują się odmiany odporne na wirusa szarki. Nad ich uzyskaniem hodowcy pracowali od wielu lat. Ich wysiłki zakończyły się sukcesem ponad 30 lat temu, kiedy to w Niemczech wyhodowano pierwszą szarkoodporną odmianę o nazwie Jojo. Od wielu lat oceniana jest jej przydatność do uprawy w naszym kraju. Jej drzewa są samopłodne, wytrzymałe na mróz, ale podatne na choroby grzybowe, m.in. na dziurkowatość liści drzew pestkowych. Rosną średnio silnie, wcześnie wchodzą w okres owocowania, plonują regularnie i zwykle obficie. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą na przełomie pierwszej i drugiej dekady września. Są średniej wielkości, o masie 40–50 g, ale przy obfitym plonowaniu wyraźnie drobnieją. Mają lekko wydłużony kształt i okrywa je ciemnoniebieska, gruba skórka z intensywnym szaroniebieskim nalotem woskowym. Miąższ jest pomarańczowożółty, zwarty. Przy umiarkowanym plonowaniu drzew oraz ciepłej i słonecznej pogodzie owoce są smaczne, a pestka dobrze oddziela się od miąższu.

Artykuł pochodzi z miesięcznika Sad Nowoczesny numer 11/2021. Chcesz przeczytać więcej? Zamów bezpłatny egzemplarz!

Autor: Mgr inż. Agnieszka Głowacka Irena Szaleniec IO Skierniewice – PIB

Fot.:  Agnieszka Głowacka