W wyniku żerowania przędziorków dochodzi do przebarwienia blaszek liściowych – początkowo w postaci jasnych punkcików, które zlewają się w większe plamy. Potem następuje szarzenie i brązowienie uszkodzonych liści, a następnie ich zasychanie oraz opadanie. W przypadku licznej populacji w drugiej połowie lata samice przędziorka owocowca mogą składać jaja zimowe w zagłębienia szypułkowe lub kielichowe owoców, natomiast samice przędziorka chmielowca w miejscach tych gromadzą się na zimowanie. Owoce, na których znajdują się takie jaja lub samice, tracą wartość handlową. Z tego względu na obecność i liczebność tych szkodników należy zwracać uwagę od początku wegetacji.
Liczebność populacji w sadach
Jeszcze kilka lat temu w wielu sadach przędziorki występowały bardzo licznie, a w niektórych sezonach, zwłaszcza w drugiej połowie lata, ich pojaw był wręcz klęskowy. Zwalczanie tych roztoczy w praktyce sadowniczej było bardzo trudne. Jedną z przyczyn tej sytuacji było drastyczne zmniejszenie zarówno liczby grup chemicznych, do których zaliczane są akarycydy, jak i środków w poszczególnych grupach. Niemożliwa była więc prawidłowa rotacja akarycydów, co doprowadziło w niektórych gospodarstwach do selekcji ras odpornych. W wielu sadach występowały rasy przędziorka owocowca odporne na akarycydy z grupy mitochondrialnego transportu elektronów (METI akarycydy – Ortus 05 SC i stosowane wcześniej Magus 200 SC oraz Sanmite 20 WP) i grupy inhibitorów wzrostu przędziorków (Apollo 500 S, Nissorun 050 EC).
fot. Jaja przędziorka owocowca.
fot. Jaja przędziorka owocowca.
