Międzynarodowo o moreli

Gospodarzami poprzednich spotkań były już: Avignon (Francja) – w 2001 r., Murcia (Hiszpania) – w 2005 r., Matera (Włochy) – w 2008 r., Erewań (Armenia) – w 2011 r., Shenyang (Chiny) – w 2015 r. Ostatnie Sympozjum odbyło się w zeszłym roku w Malatyi (Turcja). Najliczniej reprezentowanym krajem był sam gospodarz – największy na świecie producent moreli. Ponadto licznie wystąpili przedstawiciele krajów, w których uprawa moreli ma również duże znaczenie – Włochy, Hiszpania, Francja, Chiny, Węgry, Rumunia, Iran. Obrady plenarne odbywały się w kilku sesjach tematycznych: „Hodowla i ocena odmian”, „Jakość owoców”, „Zmiany klimatyczne a dojrzewanie owoców”, „Agrotechnika”, „Szkodniki i choroby”.

W różnych ośrodkach naukowych na świecie prowadzone są prace hodowlane oraz ocena odmian moreli. Brane są pod uwagę m.in. atrakcyjność owoców, przydatność odmian do uprawy w wybranych warunkach klimatycznych czy odporność na choroby.

Identyfikacją tunezyjskich genotypów moreli dla przyszłych programów hodowlanych zajmuje się tunezyjsko-węgierski zespół reprezentowany przez A. Lachkara. Badania zapoczątkowano w latach 50. ub.w., charakteryzując odmiany sprowadzone z zagranicy i występujące lokalnie w Tunezji pod względem ważnych z produkcyjnego punktu widzenia cech. Wytypowano wartościowe genotypy rodzicielskie, których owoce wyróżniały się zawartością ekstraktu, odpowiednią kwasowością, jędrnością, a drzewa były dobrze przystosowane do warunków klimatycznych Tunezji.

Do szczegółowej oceny wyselekcjonowano 12 wczesnych odmian: Ouardi, Sayeb, Asli, Raki, Oud Rhayem, Oud Hmida, Bedri Ahmar, Bouthani Ben Friha, Oueld El Oud, Hamidi, Bouk Ahmed, Adedi Ahmar. Spośród tych odmian Sayeb, Asli i Raki to odmiany samopłodne obficie zawiązujące pąki kwiatowe i wytwarzające owoce wysokiej jakości. Z kolei Ouardi, Oud Rhayem, Oud Hmida i Oueld El Oud okazały się odmianami obcopłodnymi, ale także o wysokiej jakości owoców. Najwcześniej dojrzewającą była Oud Rhayem.

Biorąc pod uwagę wszystkie badane cechy za najwartościowsze do dalszych prac hodowlanych uznano odmiany Sayeb, Asli, Raki i Oud Rhayem.